قصه اقامتگاه های بومگردی ایران

🌀 قصه اقامتگاه‌های بومگردی ایران
📌 تو سالهای گذشته برای حقوقی شدن و قانونی شدن و توسعه و آموزش اقامتگاه‌های بومی ایران تلاش بسیاری کردم…
تلخی‌ها و خوشی‌ها و ناکارآمدی‌ها و نامردی‌ها دیدم.
ولی امروز دیدم، که بخشی از مقالات و چکیده مطالبی که برای توسعه این نوع از اقامتگاه‌ها نوشته بودم رو به صورت #اینفوگرافی درآوردن…
درسته اسم منبع ذکر نشده…
ولی همین‌که این قصه راه خودش رو گرفته و داره می‌ره خوبه…
البته این ادعا، حرف بیهوده‌ای بیش نیست:
ایران رتبه نخست بوم‌گردی!
(اکوتوریسم) در جهان!!!؟؟؟
📢 این که ما فقط خوبیم بقیه دنیا فلان بماند…
ولی نمی‌دونم دقیقا چی مصرف کردن موقع تیتر زدن رو این اینفوگرافی…
ما برای رسیدن به این جایگاه حداقل ۱۰ سال کار داریم… در ضمن
بومگردی
گردشگری مسئولانه
اکوتوریسم یا طبیعت گردی مسئولانه
گردشگری پایدار
همه‌شون با هم فرق دارن!
لطفاً موقع انتشار چنین مطالبی، از کارشناسان گردشگری کمک بگیرید!
به خدا خوشحال میشیم….
🖋 اشکان بروج
✅ آکادمی گردشگری ایران
📣 @TourismAcademy
💻  www.TourismAdviser.com

 

اینفوگرافی اقامتگاه های بومگردی ایران

فهرست اقامتگاه های بومگردی ایران

آخرین ویرایش فهرست اقامتگاه های بومگردی ایران

سایت بومسرا در تلاش است تا آخرین و به روز‌ترین لیست اقامتگاه ‌های بومگردی ایران را در تمامی استان‌ها گردآوری کند و در اختیار مخاطبان و دوست‌داران این اقامتگاه‌ها قرار دهد.

در حمایت از این حرکت و نبود هیچ لیست معتبر و رسمی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، این لیست در همین صفحه همیشه به روز خواهد شد.

 

آخرین تاریخ به‌روز رسانی:

۱۵/۱/۹۷

 

آخرین لیست اقامتگاه های بومگردی- آکادمی گردشگری- اشکان بروج

 

 

 

آخرین آمار اقامتگاه‌های بومگردی ایران

شمار اقامتگاه های بومگردی کشور تا مردادماه امسال به ۶۶۹ واحد رسید، اما ۴ استان با وجود منابع طبیعی و ظرفیت بالای روستایی، سهمی از این آمار ندارند.

به گزارش ایسنا، از میان ۶۶۹ اقامتگاه بومگردی که در ۳۱ استان و دو منطقه آزاد قشم و چابهار پراکنده شده، اصفهان با ۲۰۸ واحد بوم گردی پرتراکم ترین استان از این نظر به شمار می آید. کرمان و پس از آن یزد به ترتیب با ۱۰۴ و ۱۰۲ واحد در جایگاه بعدی قرار گرفته اند.

استان پر مسافری چون مازندران که چند سالی است جز دریا، روستاهای آن نیز مقصد گردشگری شده و سفرهای اکوتوریستی در آن رونق گرفته نیز تا کنون موفق شده ۵۴ واحد بومگردی داشته باشد، اما استان همجوار آن گیلان با توان اکوتوریستی بالا، تنها سه واحد رسمی بومگردی دارد.

در کردستان، کرمانشاه، گلستان، هرمزگان، همدان، کهگیلویه و بویراحمد، زنجان، خوزستان، آذربایجان غربی، بوشهر، چابهار و مرکزی که اتفاقا سفر به بیشتر آن ها به قصد دیدار طبیعت، روستا و بافت های تاریخی است، شمار بوم گردی ها به کمتر از عدد ۵ می رسد. در برخی از استان ها از جمله لرستان که طبیعت بکرشان نیاز به بومگردی را در مقایسه با سازه هایی شبیه هتل، شدت بخشیده، تنها یک واحد رسمی بومگردی وجود دارد.

آذربایجان شرقی، البرز، تهران و قم هم استان هایی هستند که هنوز هیچ اقامتگاه بومگردی رسمی ندارند، این درحالی است که این استان ها روستاها و مناطق طبیعی ناشناخته ی زیادی دارند که نه تنها در مسیر گردشگران داخلی قرار دارد، بلکه جزو مقاصد خارجی ها است.

سازمان میراث فرهنگی و گردشگری سال پیش اعلام کرد که تا ۵ سال پس از آن قصد دارد شمار بومگردی ها را به ۲۰۰۰ واحد برساند، طرحی که انتقادهای زیادی را به همراه داشت. پرسش این است که آیا صدور مجوزهای بومگردی براساس ظرفیت بُرد منطقه و یا نیاز و ضرورت های گردشگری هر استان صادر می شود یا صرفا تقاضا، محوریت صدور مجوزها است؟ آیا کیفیت همسو با کمیت در بوم گردی ها پیش می رود؟ مساله ی دیگر این است که مناطق کویری در استان های اصفهان و کرمان تا چه زمان قرار است رشد فزاینده ای را در راه اندازی اقامتگاه های بومگردی تجربه کنند؟ چقدر نیروی انسانی برای نظارت بر این واحدها و پیش از آن، آموزش بومگردی ها تربیت شده است؟ و آیا در توسعه ی کمی، شاخص های توسعه پایدار همسو با ایجاد سازه درنظر گرفته شده و یا بومگردی ها همانند هتل های داخلی بیشتر درگیر استانداردهای فیزیکی و ظاهرسازی شده اند؟

جدول زیر تراکم بومگردی ها در ۳۱ استان و دو منطقه آزاد کشور را نشان می دهد که در توزیع این سهم و سرمایه گذاری در این مناطق بر اساس نیاز و همچنین ظرفیت بُرد به فراخور محصول موجود می تواند کارآمد باشد.