نبایدهایی در بعضی کشورها

یونان برای کفش‌های پاشنه‌بلند شما جایی ندارد. از سال ۲۰۰۹ پوشیدن چنین کفش‌هایی در مکان‌های تاریخی ممنوع شده است. دلیل این ممنوعیت این می‌باشد که کفش پاشنه‌بلند فشار زیادی به زمین وارد کرده و ممکن است باعث تخریب بافت تاریخی شود. شما ممکن است جریمه سنگینی بابت انجام این کارها در برخی کشورها بپردازید. دلایل زیادی برای سفر وجود دارد. برخی گردشگران به دنبال کسب تجربه در رابطه با فرهنگ و غذاهای بومی منطقه هستند و برخی دیگر به امید یافتن تاریخ و طبیعت دورافتاده در سرزمین‌های دیگر می‌گردند. اما به هر دلیلی که سفر می‌کنید بهتر است بدانید که برخی کشورها قوانین به خصوصی دارند که به نظر شما ممکن است عجیب باشد. در اینجا ۲۰ کاری که در کشورهای مختلف ممنوع هستند و شما از آن‌ها بی‌اطلاع هستید را معرفی می‌کنیم.

🔹 کودکان در کانادا نمی‌توانند با استفاده از رورورک راه بروند

روروک یک وسیله ساده است که به فعال‌تر شدن کودک شما کمک می‌کند. اما کانادایی‌ها استفاده از آن‌را ممنوع کردند زیرا معتقدند با این کار امنیت کودک از بین خواهد رفت. کودکان در کانادا باید قبل از راه رفتن سینه‌خیز بروند زیرا استفاده از رورورک در سال ۲۰۰۴ به خاطر خطرناک بودنش ممنوع شد. کانادایی‌هایی که با روروک مشاهده شوند ملزم به پرداخت جریمه تا ۱۰۰ هزار دلار کانادا هستند.

 

🔹 شما نمی‌توانید بدون اجازه در تبت تناسخ کنید

دولت چین قوانینی وضع کرد که بتواند تناسخ راهب‌های بودائی را کنترل کند. راهب‌های بودائی نمی‌توانند بدون اجازه از دولت چین دست به تناسخ بزنند. این قانون در سال ۲۰۰۷ وضع شد. اعمال این قانون بسیار دشوار است و به نظر می‌رسد که برای توهین به دالایی لاما و کمرنگ کردن نفوذ او در جامعه، دولت چین دست به چنین کاری زده باشد.

🔹 آدامس جویدن در سنگاپور غیرقانونی است

آدامس جویدن در سنگاپور عمل بدی تلقی می‌شود. تعدادی قوانین غیرمعمول در سنگاپور وجود دارد. مردم ممکن است به خاطر این کار جریمه و حتی بازداشت شوند. در این کشور تنها استفاده از برخی انواع آدامس‌ها که خاصیت درمانی دارند مجاز است.

🔹 در مدارس فرانسه برای استفاده از سس کچاپ، مایونز و نمک محدودیت وجود دارد

برخی می‌گویند دولت فرانسه برنامه‌ای برای مبارزه با سس کچاپ، مایونز و نمک دارد اما این موضوع حقیقت ندارد. هدف از این کار بهبود رژیم غذایی در مدارس فرانسه است. در این قانون نوشته‌شده که هیچ نوع سس نباید در دسترس کودکان به‌صورت آزادانه قرار بگیرد اما بر اساس غذایی که می‌خورند و با اعمال محدودیت آن‌ها می‌توانند سس مصرف کنند. این قانون در سال ۲۰۱۱ برای آنچه که خود مبارزه با چاقی می‌نامند وضع شد.

🔹 مردم در عربستان و پاکستان اجازه ندارند ولنتاین را جشن بگیرند

در سال ۲۰۱۷ پاکستان جشن ولنتاین را قدغن کرد زیرا آن‌ها معتقد بودند که این یک سنت اسلامی نیست چون در آن عشق به خدا ابراز نمی‌شود. پس از آن‌که مقامات و روحانیون ولنتاین را ممنوع اعلام کردند، اندونزی هم حرکت مشابهی انجام داد. همچنین عربستان سعودی نیز فروش لوازم ولنتاین را در سال ۲۰۰۸ قدغن کرد.

🔹 نگهداری از ماهی قرمز در کاسه بزرگ شیشه‌ای در ایتالیا ممنوع است

در کشور ایتالیا و شهر رم، نگهداری از ماهی قرمز در یک تنگ بلوری ممنوع است. این کار ظالمانه تلقی می‌شود و دانشمندان می‌گویند ظرف گرد باعث کم شدن اکسیژن شده و منجر به کور شدن ماهی می‌شود. در سال ۲۰۰۵ قانون دیگری در این رابطه وضع شد که به‌واسطه آن اعطای ماهی قرمز یا هر حیوان دیگر به شخص دیگر به‌عنوان جایزه ممنوع است.

🔹 به گردش نبردن سگتان در رم هم از دیگر موارد ممنوعیت است

صاحبان سگ‌ در رم موظف هستند که سگ‌هایشان را برای گشت‌وگذار بیرون ببرند. ایتالیا همان‌قدر که به ماهی قرمز اهمیت می‌دهد به سگ‌ها هم اهمیت می‌دهد. قوانینی که در سال ۲۰۰۵ وضع شد هرکسی که صاحب سگ است را موظف به مراقبت و گرداندن آن در هوای آزاد می‌کند. اگر این کار را نکنید ممکن است ۷۰۰ دلار جریمه شوید. همچنین رها کردن حیوانات در ماشین زیر نور آفتاب با شیشه‌های بسته نیز قدغن است.

🔹 وبلاگ‌هایی که به‌صورت ناشناس نوشته می‌شوند و بیش از ۳۰۰۰ بازدید در روز دارند در روسیه ممنوع هستند

بلاگرهای روسیه که آمار بازدید بالایی دارند موظف هستند که به‌صورت قانونی هویت وبلاگ خود را ثبت کنند وگرنه جریمه می‌شوند. در سال ۲۰۱۴ چنین قانونی در روسیه به اجرا درآمد. همچنین استفاده از وب‌سایت‌های غیراخلاقی روسی در روسیه ممنوع است و کاربران ممکن است ۲۸۰ تا ۱۴۰۰ دلار و دارندگان وب‌سایت تا ۱۴ هزار دلار جریمه شوند.

🔹در روسیه، بلاروس و قزاقستان شما باید لباس‌های زیری بپوشید که حداقل ۶ درصد کتان داشته باشد

در این کشورها شما در هیچ مغازه‌ای نمی‌توانید لباس‌زیری پیدا کنید که کمتر از ۶ درصد کتان داشته باشد. در سال ۲۰۱۳ قوانینی در روسیه، بلاروس و قزاقستان اجرا شد که در آن استفاده از لباس‌های زیر نازک قدغن شد. البته باید بدانید که این قانون تنها برای لباس‌هایی است که مستقیماً با پوست در ارتباط هستند. این قانون به خاطر سلامت پوست مردم وضع‌شده است.

 

🔹 برخی از اسامی کودکان در کشورهای دانمارک، ایسلند و پرتغال قدغن هستند

اسامی که روی کودکان خود می‌گذارید در برخی کشورها به‌شدت تحت کنترل هستند که در آینده مشکلی برای کودک پیش نیاید. برای مثال در پرتغال اسامی که جنسیت کودک را زیر سؤال ببرد ممنوع است. مردم در کشور پرتغال برای نام‌گذاری روی کودکان باید به لیست دولتی مراجعه کنند. در دانمارک نیز قوانین مرتبط بانام گذاری کودکان، والدین را از گذاشتن نامی که در آینده روی روح و روان کودک اثر بگذارد منع می‌کند. بنابر گفته هافینگتون پست شما می‌توانید هر اسمی که دوست دارید روی فرزندتان بگذارید و احتیاج به نام‌گذاری از روی لیست نیست اما باید ابتدا این نام تائید شود. قوانین ایسلند نیز تقریباً مشابه دانمارک است اما در ادامه از والدین می‌خواهند که حداقل دو یا سه اسم جایگزین برای فرزند خودشان انتخاب کنند. اسامی جدید همیشه وارد لیست رسمی دولت می‌شوند.

🔹 پوشیدن کفش پاشنه‌بلند در مکان‌های تاریخی یونان ممنوع است

یونان برای کفش‌های پاشنه‌بلند شما جایی ندارد. از سال ۲۰۰۹ پوشیدن چنین کفش‌هایی در مکان‌های تاریخی ممنوع شده است. دلیل این ممنوعیت این می‌باشد که کفش پاشنه‌بلند فشار زیادی به زمین وارد کرده و ممکن است باعث تخریب بافت تاریخی شود.

🔹 سوئدی‌ها اجازه ندارند از کودکان در تبلیغات استفاده کنند

در سوئد تبلیغاتی که در آن از کودکان استفاده شود به‌طورکلی ممنوع هستند. همچنین تنبیه خارجی کودکان در مدارس و خانه هم غیرقانونی است. این کشور اولین جایی بود که چنین قوانینی در سال ۱۹۷۹ وضع کرد و به دنبالش بیش از ۳۰ کشور هم‌چنین قوانینی را اجرا کردند.  سوئد برای حفاظت از کودکان چنین قانونی را وضع کرده است. از دهه ۹۰ میلادی این قانون در حال اجرا بوده و تبلیغ‌کنندگان نمی‌توانند از کودکان زیر ۱۲ سال استفاده کنند. همچنین تبلیغ تلویزیونی درست پیش یا پس از برنامه کودک نیز نباید پخش شود.

🔹 محدودیت‌هایی در رابطه با میزان سروصدایی که تولید می‌کنید در کشور استرالیا وجود دارد

در ویکتوریای کشور استرالیا، شما نمی‌توانید هر زمان که خواستید جاروبرقی بکشید. در ساعات مشخصی از روز ایجاد سروصدا غیرقانونی است، خصوصاً شب‌ها زمانی که همسایه‌های شما خواب هستند اجازه ندارید فعالیت‌های پر سروصدا داشته باشید. در روزهای تعطیل نیز وضع به همین صورت است.

🔹در برخی از کشورهای اروپایی شما باید کارت شناسایی‌تان را همیشه به همراه داشته باشید

همراه داشتن کارت شناسایی با عکس در برخی کشورها اجباری است. در کشورهایی مثل آلمان، مجارستان، بلژیک، هلند، اتریش و اسپانیا چنین قوانینی وجود دارد. حتی اگر شهروند آن کشور نباشید قوانین در مورد شما هم به کار می‌رود. بنابراین پاسپورت خود را همیشه به همراه داشته باشید.

🔹 از سکه پنی در کانادا استفاده نکنید

کانادایی‌ها اجازه ندارند بیش از ۲۵ پنی در هر خرید استفاده کنند. این قانون به خاطر حذف سکه از چرخه مالی کانادا در سال ۲۰۱۳ وضع‌شده است. دولت این قانون را برای کمک به اقتصاد و مالیات کم‌تر روی محیط‌زیست وضع کرد.

🔹 در ژاپن کمپانی‌هایی جریمه می‌شوند که کارمندان آن اضافه‌وزن دارند

کارمندان ژاپنی مدام وزن می‌شوند تا سطح سلامتی آن‌ها بررسی شود. قانونی در سال ۲۰۰۸ در ژاپن تصویب شد که طی آن دولت موظف به اندازه‌گیری دور کمر کارمندان بین ۴۰ تا ۷۴ ساله است. اگر دور کمر شما مطابق استانداردهای تعیین‌شده نباشد به شما رژیم غذایی می‌دهند و کمپانی که در آن کار می‌کنید موظف به پرداخت جریمه است. این قانون برای کمک به کسانی که اضافه‌وزن دارند و تشویق مردم به زندگی سالم وضع شد.

🔹 در استرالیا تولید و بازنشر میم اینترنتی ممنوع است

تولید و بازنشر میم‌های اینترنتی ناقض حقوق کپی‌رایت در استرالیا هستند. میم یک واحد بنیادی از نظرات، نمادها و یا کنش‌های فرهنگی است که از طریق بیان، رفتار، رسوم و سایر پدیده‌های قابل تقلید توان انتقال از یک ذهن به اذهان دیگران را داراست. قوانین کپی‌رایت سختی در استرالیا وجود دارد. قانونی در استرالیا موجود است که می‌گوید انتشار یک موضوع که بر صاحب اصلی اثر تأثیر می‌گذارد ممنوع است. این قانون به این معناست که انتشار میم اینترنتی هم غیرقانونی به شمار ‌می‌آید. استرالیا تلاش می‌کند که با به‌روز نگه‌داشتن قوانین و در دسترس گذاشتن آن برای شهروندان، آنان را از قوانین کپی‌رایت مطلع کنند.

🔹 شما نمی‌توانید حتی به‌عنوان شوخی نقش هیتلر را در آلمان یا اتریش بازی کنید

در اتریش و آلمان بزرگداشت هیتلر ممنوع است. یک فرد ۲۵ ساله که مثل هیتلر لباس پوشیده بود هم به خاطر این قانون یک‌بار دستگیر شد.

🔹 شما اجازه توقف در اتوبان‌های آلمان را ندارید

بنابراین قانون، آلمانی‌ها اجازه ندارند در اتوبان توقف کنند یا حتی نباید سوخت تمام کنند. همچنین قدم زدن در اتوبان از دیگر ممنوعیت‌های این کشور است و انجام این کارها می‌تواند باعث یک جریمه ۱۰۰ دلاری برای آن‌ها شود.

اینجور سوغاتی نوبره!

خرید سوغاتی یکی از مراحل مهم و هیجان‌انگیز در سفر است. مثلاً در ایسلند وقتی مردی مرتباً تکرار می‌کند: «A piece of volcano» شاید شما ندانید که او فروشنده «تکه‌ای از آتش‌فشان» است و در حال معرفی عجیب‌ترین سوغاتی دنیا به شما است! شاید بهترین کار این باشد که سوغات معروف هر کشور را بشناسید، خصوصاً سوغاتی را که اسم آن تابه‌حال به گوشتان هم نخورده است.

🔹 نسیم خنک کوه‌های آلپ

در سفر به کشورهایی مثل چین، هرگاه حس کردید احتیاج دارید کمی هوای تازه و بکر استشمام کنید، کمی هوا بخرید! این مطبوع‌ترین و راحت‌ترین راه‌کار برای شماست. یک قوطی پر از هوای کوه‌های آلپ سوئیس یا حتی بهتر، هوای دریاچه لویز در آلربرتا در وسط شهر پکن، گوانجو و … آن‌هم فقط به قیمت ۲۱ دلار! افرادی که مسافر تور پکن یا تور گوانجو بوده اند حتما این سوغات عجیب را از نزدیک دیده اند.

چه کسانی از چین هوا می‌خرند؟!

به گفته  مدیر اجرایی شرکت سازنده این محصول، مردم کشورهایی مثل سوئیس تنها با گشودن درب‌های خانه‌هایشان می‌توانند هوای پاک را تنفس کنند. بنابراین مردم کشورهایی مثل چین، هند که از هوای آلوده رنج می‌برند می‌توانند به‌راحتی هوای مطبوع بخرند! بر اساس گفته‌های مقامات این شرکت، این هوا از نقاط مختلف در کوه‌های آلپ سوئیس تهیه و در قوطی‌های آئروسل متراکم شده است. قوطی‌های ۷ لیتری از این محصولات برای ۱۲۰ بار استنشاق (نزدیک به ۱۰ دقیقه) کافی هستند.

فراموش نکنید قبل سفر از کسانی که به کوه‌های راکی کانادا، کوه‌های آلپ سوئیس، بوداپست مجارستان و یا دیگر مناطق خوش آب‌وهوا سفرکرده‌اند بپرسید که هوای کدام بهتر است و آن را به‌عنوان سوغاتی بیاورید!

🔹 یادگاری از سرزمین فضایی 

نام «منطقه  ۵۱ آمریکا» در هر صنعتی می‌درخشد! صنعت هوایی، صنعتی نظامی، صنعت سینما، صنعت نرم‌افزار، صنعت گردشگری و مابقی صنایع! منطقه ۵۱ در شمال غربی لاس‌وگاس واقع‌شده است. این منطقه به سبب موقعیت جغرافیایی خاصی که دارد پایگاه نظامی مناسبی برای آزمایش سیستم های نوین پروازی و جنگ‌افزارهای فوق سری آمریکا محسوب می‌شود. تاکنون دولت آمریکا اطلاعات رسمی بسیار ناچیزی را در مورد این پایگاه منتشر کرده است. پنهان‌کاری و محرمانه بودن فوق‌العاده‌ای که در مورد این مرکز اعمال می‌شود باعث شده تا شایعات و تئوری‌های توطئه زیادی در مورد آن بر سر زبان‌ها باشد.

از وجود هواپیماهای عجیب، سلاح‌های آزمایشی و کنترل آب‌وهوا گرفته تا مشهورترین شایعات که مربوط به موجودات فضایی است. این منطقه برای بسیاری از مردم دنیا آن‌قدر دور از دسترس و خارق‌العاده است که با تابلوی راهنمای این منطقه عکس سلفی می‌گیرند و خاک آن را به‌عنوان سوغات به کشورشان می‌برند! نام این منطقه حتی در چندین فیلم و انیمیشن و بازی‌های رایانه‌ای از تولیدات هالیوود خودنمایی می‌کند. ازجمله آن‌ها می‌توان به فیلم‌های روز استقلال، ایندیانا جونز و قلمرو جمجمه بلورین، بین ستاره‌ای، منطقه ۵۱ و انیمیشن‌های سیاره ۵۱ و دروازه ستارگان اس‌جی-۱ اشاره کرد

🔹 تکه‌ایی از آتشفشان 

ایسلند کشور آتش‌فشان‌ها است. زمانی که پنجره  اتاق هتلتان باز باشد یا وقتی در خیابان‌ها گشتی می‌زنید تا برای عزیزانتان سوغات بخرید، قطعاً بوی سولفور آتش‌فشان‌های فعال آن را حس خواهید کرد. اما نکته اینجاست که شما می‌توانید این حس را با هدیه دادن تکه‌ای از آتش‌فشان به دوستانتان شریک شوید. در هاوایی و ایسلند فروشگاه‌هایی هستند که بطری‌های حاوی خاکستر آتش‌فشان را می‌فروشند! مسافران این سوغات را به‌عنوان یادگاری و هدیه‌ای خاص برای عزیزانشان تهیه می‌کنند.

🔹 مدفوع گران قیمت

گران‌ترین قهوه  دنیا «کوپی لواک» نام دارد. این نوشیدنی طعم شکلات و کارامل می‌دهد و سوغات محبوب و موردعلاقه  کسانی است که به کشورهای خارجی سفر می‌کنند. مردم محلی اندونزی و فیلیپین که بیشتر اوقات این میوه  خودرو را در جنگل‌ها می‌دیدند، تصمیم گرفتند برای صرفه‌جویی در هزینه‌هایشان به جنگل بروند و خودشان این قهوه را تهیه کنند. اما وقتی خوشحال و راضی در خانه‌هایش خواستند قهوه را بنوشند نتوانستند طعم آن را تحمل کنند! آن‌ها با خود فکر کردند پس راز گران بودن و خوشمزه بودن این قهوه در چیست؟!

فوت کوزه‌گری تهیه این قهوه آن است که ابتدا باید «زباد نخلی آسیایی» آن را بخورد بعد ما! حتماً بازهم متوجه اصل ماجرا نشدید. زباد نخلی آسیایی یا «گربه زباد» حیوانی شبیه به راسو است که علاقه عجیبی به این قهوه  وحشی دارد. بخش گوشتی‌تر میوه هضم شده و دانه اصلی قهوه به‌صورت مدفوع خارج می‌شوند. این دانه‌ها پس از حدود یک روز و نیم گردش در دستگاه گوارش زباد نخلی آسیایی، عطروطعم خاصی به خود می‌گیرند. دانه‌های خارج‌شده از بدن این حیوان بعد از جمع‌آوری کاملاً شسته می‌شود، سپس با نور خورشید خشک شده و برشته می‌شوند. و درنهایت گران‌ترین قهوه جهان آماده  فروش به دوستدارانش می‌باشد.

🔹 میوه کشنده

یعنی تمام کسانی که این میوه  خوشمزه را برای سوغات به کشورشان می‌برند این را می‌دانند که اگر این میوه به‌صورت نادرست مصرف شود، می‌تواند سبب حالت تهوع و یا حتی منجر به کما و مرگ شود؟!

«سیب آکی» میوه‌ای بسیار خوشمزه و محصول کشورهای غرب آفریقا است. غلاف محافظ این میوه  قرمز به‌صورت طبیعی و خودبه‌خود باز می‌شود و قسمت خوراکی آن معلوم می‌شود. این بخش غلاف زردرنگی است که دانه‌های سیاه سمی آن را پوشانده است. اگر پوسته گلابی مانند این میوه پیش از آنکه کامل برسد کاملاً سمی است و اگر خورده شود، فرد با مرگی دردناک مواجه خواهد شد. برای استفاده از این میوه خوشمزه و مفید، باید صبر کرد تا میوه به رنگ قرمز یا نارنجی درآید و گوشت اسفنجی آن از دانه‌های مشکی سمی درون آن کاملاً جدا شود.

«Ackee» درختی همیشه‌سبز است و در کشورهای گابون، کامرون، بورکینافاسو، گینه و غنا، گینه بیسائو، مالی، سنگال، نیجریه، توگو و سیرالئون یافت می‌شود. امروزه این میوه به بسیاری از کشورهای دنیا صادر می‌شود. طی سال‌های گذشته سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف تمامی قسمت‌های این میوه را ممنوع کرد اما بعدتر فروش این میوه به شکل کنسرو یا یخ‌زده را آزاد شد. اکی در بسیاری از غذاهای جاماییکایی استفاده می‌شود، علاوه بر آن از خود میوه، هسته، برگ‌ها و حتی تنه  درخت همیشه سبز آن برای موارد دارویی نیز استفاده می‌شود. بسیاری از گردشگران در سفرهای خارجی بسیار علاقه‌مند هستند که یک‌بار این میوه را امتحان کنند. اما بعد از چشیدن طعم فوق‌العاده  آن برای سوغات هم از این میوه با خود می‌برند.

سینمای گردشگری و گردشگری سینما

در سینمای گردشگری، در بستر فیلم‌ها از لوکیشن‌هایی استفاده می‌شود که به نوعی جاذبه‌هایی محسوب می‌شوند که فضایی را برای تجربه‌های مفید ایجاد می‌کنند.

از طرفی در گردشگری سینما تورها و سفرهایی طراحی می‌شود که گردشگران لوکیشن فیلم‌های خاص و محبوب را مورد بازدید قرار می‌دهند. شاید نخستین بار چنین تورهایی زمانی برگزار شد که یونیورسال استودیو و بالیوود و هالیوود این امکان را ایجاد کردند که مردم از استودیوهای ساخت فیلم آنها بازدید کنند.

اما بعد از مدتی این شکل از گردشگری توسعه پیدا کرد و در شهرها و روستاها و کلیساها و حتی کتابفروشی‌ها و کافه‌هایی که بخشی از یک فیلم در آنها فیلمبرداری شده بود، تبدیل شدند به مقاصدی که مسافران با هدف دیدن آنها به شهر یا کشوری سفر می‌کردند. وودی آلن یکی از کسانی است که در فیلم‌هایش به این موضوع می‌پردازد. در فیلم‌های او در عین اینکه مخاطب یک اتفاق هیجان‌انگیز یا جذاب را دنبال می‌کند، با سنت، فرهنگ، غذا، موسیقی و بسیاری مفاهیم دیگر که در آن فضا وجود دارد، آشنا می‌شود و خاطرات یک مقصد را برای او زنده می‌کند یا انگیزه‌ای ایجاد می‌کند برای اینکه به آن مقصد سفر کند. به طور مثال اسپانیا برای بازاریابی امر گردشگری از فیلم استفاده کرد و در همین راستا وودی آلن فیلم «ویکی کریستینا بارسلونا» را در این شهر ساخت، در این فیلم تمام اتفاقات در بستر شهر بارسلون شکل می‌گیرد و لوکیشن‌های فیلم جاذبه‌های گردشگری این شهر هستند.

بعد از اکران این فیلم بسیاری از کسانی که این فیلم را دیدند و تعدادی هم به دلیل علاقه‌ای که به وودی آلن داشتند به این شهر سفر کردند تا لوکیشن‌های فیلم وودی آلن را در این شهر ببینند. در واقع فیلم می‌تواند ابزاری برای بازاریابی در گردشگری باشد. در حال حاضر لوکیشن فیلم‌ها و سریال‌هایی که در دنیا پرطرفدار هستند تبدیل به یک جاذبه گردشگری شده‌اند و این تبدیل به یک تم در سفر شده است، سفرهایی که با هدف بازدید از لوکیشن فیلم‌ها انجام می‌شوند.

سینمای گردشگری یکی از ابزارهای بازاریابی و برندینگ در دنیاست. در ایران هم کم و بیش نمونه‌هایی را می‌شود نام برد. کویر مصر با فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» شناخته شد و روستایی که خالی از سکنه بود را تبدیل به یک جاذبه گردشگری در این منطقه کرد یا در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» نگاه متفاوتی به شهرهای رشت و انزلی شد.

بسیاری از اهالی این شهر می‌گویند رشت پاریس کوچک ایران است و در این فیلم می‌بینیم که به بهانه‌های مختلف ارتباطی بین فضای فیلم با فرانسه و پاریس ایجاد می‌شود و حتی موسیقی فیلم هم تلفیقی از موسیقی فرانسوی با ترانه‌های گیلکی است. شهرک‌های سینمایی ایران (غزالی و نور) که با هزینه‌های هنگفتی ساخته شده‌اند، متاسفانه به دلیل نبود بازاریابی درست، مهجور مانده‌اند. در حالی که لوکیشن‌های جذابی در این شهرک‌ها وجود دارد که می‌تواند گردشگران زیادی را جذب کند.

ضعف مدیران این شهرک‌ها در بازاریابی و تبلیغات باعث شده این فضاها در میان عموم مردم شناخته نشوند. اما در عین حال این شهرک‌ها مشکلات زیرساختی هم دارند. به طور مثال شهرک سینمایی نور حدود ١٠ کیلومتر جاده خاکی دارد و همین وضعیت باعث می‌شود خیلی از بازدیدکنندگان در ابتدای راه پشیمان شوند یا یک تابلوی راهنمای مناسب در طول مسیر وجود ندارد که کسانی که از حوالی آن عبور می‌کنند، متوجه وجود چنین مرکزی در آن حوالی شوند. در عین حال مدیران این شهرک‌ها می‌توانند طوری برنامه‌ریزی کنند که در کنار انجام پروژه‌های سینمایی که به نوعی منبع درآمد این شهرک‌هاست، بازدید‌کنندگان هم بتوانند به شکلی مطلوب از فضاهای موجود در آنها استفاده کنند.

📢 به مناسبت سالروز درگذشت علی حاتمی، میتوانید گزارشی که روزنامه اعتماد در این خصوص به نام ” تجربه گردشگری فیلم در میراث علی حاتمی” تهیه کرده است،را از اینجا بخوانید.

📌اشکان بروج – مدرس و مشاور گردشگری

 

۷ سناریوی مطلوب برای آینده گردشگری

۷ سناریوی مطلوب برای آینده گردشگری

گزارش آینده‌پژوهی اتاق بازرگانی ایران معرفی کرد

دنیای اقتصاد : «تعهد به توسعه پایدار گردشگری از سوی تمام ذی‌نفعان گردشگری»، «گردشگران آگاه‌تر به مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه میزبان»، «توانمند بودن جامعه میزبان از حیث برنامه‌ریزی، ساماندهی و بازاریابی»، «تبدیل شدن ایران به یکی از ۱۰ مقصد گردشگرپذیر دنیا به مدت ۵ سال متوالی»، «توجه بیشتر به محیط زیست و منابع طبیعی»، «فراهم بودن امکانات و فعالیت‌های بیشتر برای افرادی با ناتوانی‌های جسمی» و «تغییر و تحول در مسیر تسهیل‌ سفر از جمله رفع محدودیت‌های ویزا» ۷ آینده مطلوب گردشگری است که در گزارش اخیر کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس، آینده‌ای کانون اصلی توجه و ایده‌آل گردشگری امروز است که از مرزهای پیش‌پا افتاده فردی خود فاصله گرفته و به یک بستر اجتماعی قدرتمند تبدیل شود؛ بستری که تمام افراد جامعه به‌دلیل منتفع شدن از مزایای پایدار آن، این بستر را به رسمیت بشناسند و در جهت پایداری هرچه بیشتر آن یک‌صدا بکوشند.

 

به نفع آینده

براساس این گزارش، تعهد به توسعه پایدار گردشگری از سوی تمام ذی‌نفعانگردشگری یکی از آینده‌های متصور است. از آنجا که توسعه پایدار گردشگری به دنبال عدالت اجتماعی، اقتصادی و محیطی و در نهایت افزایش رفاه نسل کنونی و آینده بشر است، برای دستیابی به آن باید بتوان به شاخص‌هایی از جمله استفاده از رویکرد کل‌نگر، برنامه‌ریزی از پایین به بالا، توجه به رشدآگاهی جوامع محلی، عدالت درون‌نسلی و بین‌نسلی متعهد بود. بنابراین هر نوع توسعه‌ای بدون در نظر گرفتن این شاخص‌ها راهی به خطا است.

پژوهشگران اتاق ایران، گردشگران آگاه‌تر به مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه میزبان را آینده مطلوب دیگری معرفی کرده‌اند که می‌تواند در انتظار گردشگری باشد. گردشگر امروزی آگاه به مسائل اطراف خود دارای توان خرید بیشتر، گزینه‌های انتخابی متعدد و زمان تصمیم‌گیری کمتر و درصدد است از حداقل اوقات فراغت خود حداکثر استفاده را ببرد. هرچه زمان می‌گذرد آگاهی مردم نسبت بـه معضلات زیست محیطی گردشگری، لزوم احترام به جامعه محلی، برجسته‌تر شدن نقش و مسوولیت اجتماعی خود در آینده و اهمیت هویت و اصالت یک خدمت یا محصول گردشگری رو به افزایش می‌رود. در واقع جذب و حفظ این نوع از گردشگران ضامن رشد و توسعه پایدار کشور و ارائه خدمات متناسب با نیازهای متعالی‌تر آنها است.

توانمند بودن جامعه میزبان از حیث برنامه‌ریزی، ساماندهی و بازاریابی سناریوی سوم برای آینده گردشگری است. براین اساس، موفقیت و توسعه گردشگری پایدار و جامعه‌محور، در گرو مشارکت جامعه میزبان و توانمندسازی آنان در تمام فرآیندهای گردشگری، از برنامه‌ریزی گرفته تا نوآوری در بازاریابی و نحوه تعامل با مشتری است. برای بهره‌وری از اثرات مثبت گردشگری و توانمندسازی جامعه میزبان و به‌ویژه زنان بومی و جوانان، می‌توان با فرصت‌سازی برای آنها و ایجاد سازوکارهای حمایتی مانند تخصیص اعتبارات ویژه برای جامعه محلی در راه‌اندازی کسب وکارهای جدید، در اختیار گذاشتن فناوری‌های لازم و به‌روز، آموزش و افزایش آگاهی آنها در جهت ابعاد مثبت و منفی گردشگری و توسعه گردشگری به سبک پایدار، حمایت از محصولات و خدمات محلی و… آنها را در این امر یاری کرد.

در همین حال تبدیل شدن ایران به یکی از ۱۰ مقصد گردشگرپذیر دنیا به مدت ۵ سال متوالی آینده مطلوبی برای توریسم کشور عنوان شده است. طبق گزارش کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران، کشورمان پس از برجام، به یکی از مقاصد قابل توجه گردشگران به‌ویژه گردشگران اروپایی تبدیل شده است. در گزارش‌های خبرگزاری‌های مختلف از جمله بلومبرگ، سی ان ان، گاردین، نشنال جئوگرافیک، دیلی میل و نیویورک تایمز به معرفی ایران به عنوان مقصدی نوظهور پرداختند و با وجود مصوبه کنگره آمریکابرای ممانعت از ورود گردشگران، افزایش تقاضا برای سفر به ایران از سوی برخی کشورها در پسابرجام سه تا چهار برابر شده است. با این حال، وجود مشکلات متعدد زیرساخت‌های فنی و تکنولوژیک، قانونی- اداری، بانکی و… راه درازی پیش روی ایران قرار داده است.

از سوی دیگر، توجه بیشتر به محیط زیست و منابع طبیعی نیز سناریویی دیگر برای آینده گردشگری است. امروزه گردشگری سبز در پاسخ به نیازهای جدید گردشگران و مانعی برای بهره‌برداری بی‌رویه منابع طبیعی نسل‌های آینده به عنوان شکلی تکامل‌یافته‌تر از گردشگری پدید آمده است. این نوع گردشگری و انواع مشابه آن سفرهای مسوولانه و مبتنی بر احترام به طبیعت را شامل می‌شود؛ به طوری که انگیزه اصلی بازدید، استفاده از جذابیت‌های طبیعی و فرهنگی جامعه بومی بدون وارد کردن هر نوع خسارت است. این نوع گردشگری به‌ویژه در زنجیره تامین آن مغفول مانده و لازم است با اقداماتی همچون ممانعت از ساخت و سازهای بی‌رویه در کنار مراکز گردشگری، کاهش تولید آلودگی صوتی، هوایی و بصری، حفاظت از حیات‌وحش و گونه‌های گیاهی در حال انقراض و از آن جمله در جهت این امر گام موثری برداشته شود.  فراهم بودن امکانات و فعالیت‌های بیشتر برای افرادی با ناتوانی‌های جسمی نیز به عنوان آینده مطلوب دیگری معرفی شده است.

به باور کارشناسان پارلمان بخش خصوصی، در پاسخ به نیازهای بخش ویژه‌ای از افراد ناتوان و همچنین سالمندان، گردشگری سالمندان و معلولان در دنیا شکل گرفته که هنوز در کشور ما به‌دلیل نبود زیرساخت‌های لازم، جایگاهی ندارد. بنابراین، با توجه به ظرفیت‌ها و جاذبه‌های بالقوه و بالفعل ایران، پاراتور، گردشگری سالمندان و افراد معلول می‌توانند درصدی را از میان گردشگران آینده به خود اختصاص دهند و شعار «گردشگری برای همه» به این ترتیب عملی شود.  تغییر و تحول در مسیر تسهیل سفر از جمله رفع محدودیت‌های ویزا نیز آخرین سناریوی مطلوب برای آینده گردشگری عنوان شده است. همان‌طور که سال‌ها است کشورهای دنیا در مسیر هموارسازی سفر برای گردشگران قدم برمی‌دارند، آسان‌سازی فرآیند سفر در سراسر کشور نیز می‌تواند در آینده به بهبود گردشگری کمک کند. اقدام سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشورمان در این سال‌ها برای اجرای لغو روادید به ایران، تسهیل اخذ ویزا، صدور ویزای فرودگاهی با سه ماه اعتبار و راه‌اندازی ویزای الکترونیک به انگیزه‌ جذب گردشگران بیشتر، انجام شده است. با این حال مشکلاتی مانند صف‌های طولانی متقاضیان برای دریافت ویزای فرودگاهی، ورود نیمه شب گردشگران به مبادی فرودگاهی و بی‌پاسخ ماندن نیازهای آنها، انتظار برای طی شدن مراحل اداری و در برخی موارد عدم صدور ویزا به‌دلیل بی‌اطلاعی گردشگر از قوانین از جمله چالش‌های حل نشده این فرآیند است.

 

راهکارهای سیاستی

گزارش مذکور، در جهت حرکت بهینه‌تر به سوی ایجاد آینده‌ای مطلوب در صنعت گردشگری راهکارهایی پیشنهاد داده است. اختصاص مسوولیت بررسی‌ روندها و آینده صنعت گردشگری در سازمان‌های متولی؛ ایجاد نظام جامع آماری در صنعت گردشگری با عنوان حساب‌های اقماری گردشگری؛ بازبینی و واقع‌نگری در اهداف و برنامه‌های صنعت گردشگری و تطابق آن با واقعیت مطلوب آتی این صنعت؛ پرداختن و تبیین روش‌های کلاسیک و جدید در مطالعات آینده‌پژوهی؛ اولویت قرار دادن طرح پژوهشی «آینده‌پژوهی در صنعت گردشگری ایران» با هدف تعریف و تبیین آینده این صنعت به صورت تفصیلی؛ برگزاری کارگاه‌ها و سمینارهای کاربردی در خصوص آینده این صنعت برای کسب‌وکارهای مختلف صنعت گردشگری با هدف آشناسازی فعالان با رخدادهای آینده این صنعت و مسیرهای موجود ۶ راهکار سیاستی در این خصوص است.

راز باغ درویش خان

در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان در جاده سیرجان – بافت دهستانی است به نام بلورد و روستایی میاندو آب. نام این روستا نه به دلیل زیبایی هایش شهرت دارد و نه به محصولات کشاورزیش این روستا به دلیل وجود یک باغ عجیب مشهور شده است. باغی شش گوش با صدها درخت بارور اما این باغ با سایر باغها بسیار متفاوت است و نه نیاز به آب دارد و نه آفتاب؛ اما سالهاست درختانش سربلند ایستاده اند و ایستادگیشان را مدیون پیر مردی کر و لال هستند که تک تک آنها را با دستانش و در سکوت و بهت روستائیان و گردشگران کاشت.

🔹باغ سنگی- روایت زندگی درویش خان

اولین سوالی که ذهن هر بیننده ای را به خود مشغول می کند این است که این باغ چگونه به این صورت درآمده و چرا میوه های آن سنگی است؟ آیا پای نفرینی سیاه در میان است؟ یا اینکه اعجاز خاصی در دل این باغ وجود دارد؟

همه چیز در زندگی درویش خان رنگ و بوی آرامش داشت تا اینکه در سال ۱۳۴۰ طرح اصلاحات اراضی انجام شد و او زمین هایش را از دست داد. غم و ناراحتی این اتفاق تلخ آن چنان بر تن این مرد سایه افکند که زندگی را از یاد برد. درختان باغش آرام آرام خشکیدند و او تنها نظاره گر بود. بعد از چند سال که دیگر از آن درختان پربار اثری نمانده بود، درویش خان دست به کار عجیبی می زند. او در زمینش گودالی نیم متری حفر می کند و تنه ی درخت خشکیده ای را در آن می گذارد و در نهایت شروع به آویزان کردن سنگ از آنها می کند. روزها از پی هم می آیند و او همین کار را ادامه می دهد تا اینکه در اواخر حیاتش وسعت این باغ به ۱۰۰۰ متر و تعداد درختانش به ۱۸۰ عدد می رسد.

حس پیروزی سراسر وجودش را فرامی گیرد چرا که حالا او صاحب باغی با درختان زیاد است که نه خشک می شوند و نه از بین می روند و کسی هم نمی تواند به بهانه های مختلف آنها را از چنگش در بیاورد.

کم کم درختان خشکیده باغ، مونس این مرد غمگین می شوند و درویش خان را در کنار خود ساکن می کنند. درختان سنگی، زندگی جدیدی را برای او به ارمغان می آورند و رسیدگی به آنها به بخشی جدایی ناپذیر از کارهای روزمره وی تبدیل می شوند. درویش خان همه ی اتفاقات زندگیش را با همین درختان سهیم می شود و تصویری از روزهای حیاتش را با همه ی اتفاقات شیرین و تلخ در آنها به وجود می آورد. مثل سنگی شبیه به سر تراشیده انسان که به مناسبت سربازی رفتن پسرش آن را بر درخت آویخته یا سنگ هایی که به مناسبت مرگ دوستان و عزیزانش در درختان آویزان شده اند و او به جای سنگ مزار، هر روز به آنها سر می زده است.

درویش خان به سنگ اکتفا نکرد و مدتی هم به آویزان کردن سر گوسفندانی که توسط گرگ دریده شده بود پرداخت تا اینکه با اعتراض مردم، دست از کارش برداشت. لوله اگزوز ماشین، چرخ دنده های فرسوده، لاستیک های نخ نمای پنچر شده، پیت نفت، قوطی حلبی، انبارک نفت چراغ علاءالدین، آینه شکسته و شناور کولر، فنر، مقره های شکسته، تیرهای تلگراف، نی قلیان شکسته و بسیاری ضایعات دیگر هم بر این درختان پدیدار شدند. او از هر چیزی برای آویختن سنگهایش استفاده می کرد؛ از زنجیر موتور گرفته تا سیم هایی که حاصل از آتش زدن لاستیک ها بوده اند ، همه و همه هنوز هم بر درختان قابل مشاهده هستند.

درختان باغ و میوه های سنگی همدم درویش خان بودند و او روزها و شب هایش را با آنها سپری می کرد؛ گویی در هنگام شاد بودن آنها به رویش می خندیدند و در هنگام ناراحتی اشک می ریختند. در واقع این باغ همه ی آن چیزی را بیان می کند که درویش خان زبان بیانش را نداشته است. در دوره ای به اصلاحات زمین اعتراض می کند، زمانی مرگ کسی را به عزا می نشیند و در زمانی دیگر هشداری برای چوپانان برای مراقبت از گوسفندهایشان می شود.

شاید بسیاری از مردم باغ سنگی را فقط حاصل جنون یک مرد از ناراحتی بدانند اما آن گونه که به نظر می رسد این باغ سرشار از ذوق هنری است. درویش خان را می توان مردی هنرمند دانست که هنرمندی در همه ی ابعاد زندگیش پیدا بود حتی در حرکات موزونی که از خود در باغش نشان می داد و بعدها در فیلم زندگیش نمایش داده شد.

هنوز روایات محلی زیادی درباره ی اینکه فکر ساخت این باغ چگونه به ذهن درویش خان خطور کرده، در محافل شنیده می شود. خانواده اش می گویند که او پس از مدتی گریه و ناراحتی از اصلاح اراضی دست به ساخت این باغ می زند اما چیزی راجع به چگونگی ایجاد این فکر در ذهن این مرد نمی دانند. عده ای می گویند درویش خان بعد از مدتی ناراحتی، شبی در خواب یک باغ سنگی می بیند و از فردای همان روز آنچه را در خواب دیده می سازد. آنها می گویند این مرد حتی شکل و شمایل سنگ ها را قبل از آویزان کردن در خواب می دیده است.

برخی داستان دیگری وِرد زبانشان است و می گویند درویش خان فردای همان شبی که خواب ساختن باغ را می بیند به هنگام چراندن گوسفندانش در بیابان متوجه به زمین افتادن چیزی از آسمان می شود. با نزدیک شدن به آن شهاب سنگی را می بیند و به دلیل داغ بودن نمی تواند آن را لمس کند. او پس از سرد شدن شهاب سنگ آن را به خانه می آورد تا شروع به ساختن باغ کند.

و روایت متفاوت دیگری از صاحب نظران این احتمال را عنوان می کند که ایده ی ساخت باغ سنگی ناشی از مشاهده ی مشکلات جنگ جهانی اول و دوم بر ایران بوده است. در نهایت هیچ پاسخ درستی برای این سوال وجود ندارد و رمز و رازها درقلب درویش خان و زیر خروارها خاک است.

نکته ی دیگر در مورد باغ سنگی درویش خان از نگاه هنری حاصل می شود. برای مثال یکی از درختان باغ سنگی به شکل جانوری چهارپا مثل گوزن است که گردن خود را به عقب خم کرده و سر را به سوی آسمان بالا برده و انگار در حال شکایت از دردی وحشتناک می باشد. این تصویر بسیار شبیه به تابلو “اسب دریده شکم”  پیکاسو به نظر می رسد که در سال ۱۹۱۷ کشیده شده است. این اتفاقی است که درباره ی دیگر درختان هم پیش می آید و هر یک را شبیه به یک اثر هنری می کند. سوال اینجاست که اگر این باغ به طور اتفاقی و بدون هیچ تفکری ساخته شده پس دلیل این شباهت ها چیست؟ آیا نیرویی در وجود درویش خان آنها را به تصویر کشیده است؟ 

می گویند پس از مرگ درویش خان یکی از درختان فرو می‌ریزد و چندین مرد از روستای اطراف به زحمت می توانند درخت را استوار و سنگ‌هایش را مجددا آویزان کنند‌. اما پس چگونه پیرمردی در آخرین سال های زندگیش چنین توانی برای جابه جایی درختان و سنگ ها داشته است؟ و حالا چرا پس از مرگ او هر ساله تعدادی از درختان از بین می روند؟ آیا پای سحر و جادو در میان است یا درختان بدون وجود درویش خان دوست ندارند سرپا بایستند؟

🔹راه دسترسی

پس از طی کردن ۳۰ کیلومتر در جاده ی اصلی سیرجان – بافت، بعد از بلورد، حیدرآباد و میاندوآب، تابلوی منطقه ی نمونه گردشگری باغ سنگی را خواهید دید. با ورود به فرعی و طی کردن چهار کیلومتر خاکی، باغ سنگی را می بینید که درب آن همیشه به روی شما باز است.

استارتاپ ویکند گردشگری تهران در راه است…

استارت‌آپ ویکند (کارآفرینی با رویکرد گردشگری) از روز چهارشنبه ۱۹ مهر‌ماه ۱۳۹۶ ساعت ۱۶ تا روز جمعه ۲۱ مهرماه ۱۳۹۶ ساعت ۲۱ در تهران برگزار می‌شود.

استارت‌آپ ویکند یک رویداد آموزشی-تجربی در سراسر دنیاست که در ۳ روز متوالی برگزار می‌شود. در این برنامه شرکت‌کنندگان پرانگیزه‌ای شامل برنامه‌نویسان، مدیران تجاری، عاشقان استارت‌آپ، بازاریاب‌های حرفه‌ای و طراحان گرافیک گرد هم می‌آیند تا در طی ۵۴ ساعت ایده‌هایشان را مطرح کنند، گروه تشکیل بدهند و هر گروه ایده‌ای را اجرا کند. در این برنامه جهانی تا به حال بیش از ۲۹۰ هزار نفر در بیش از ۴۷۰ شهر شرکت نموده‌اند.در استارت‌آپ ویکند ایده‌های زیادی مطرح می‌شوند اما آنچه در این برنامه اهمیت دارد فقط سه چیز است. اجرا، اجرا و فقط اجرا! در این برنامه شرکت‌کنندگان (۷۰ تا ۱۵۰ نفر در ۶ تا ۹ تیم) همگی در یک فضای مشترک قرار می‌گیرند.

اسـتارتاپ، به شرکت های نوپایی گفته می شود که با یک ایـده سـاده و اولیه شروع می کنند و به سـرعت رشد می کنند. اسـتارتاپ ها به سـرمایـه هنـگفـتـی نیـاز نـدارنـد و با یـادگیـری سریـع و تـکنـولـوژی رشد می کنند. اسـتارتاپ یـک رویـداد آموزشی-تجربی غیـرانتـفـاعـی است که همانند رویداد استارتاپ ویکند طراحی شده و در پایان هفته برگزار میگردد. در این رویداد آموزشی مشتاقان کـارآفرینی در حوزه گردشگری گرد هم می آیـند تا با اشتراگ گذاری ایـده هایشـان و تشکیل تیم ها به راه اندازی مدل های کسب و کـار بپـردازند

 مزایای شرکت در این رویداد ( کارآفرینی بارویکرد گردشگری)

۱. صدور گواهی حضور در برنامه برای کلیه شرکت کنندگان از دانشگاه تهران
۲. اهدایای جوایز به ۳ تیم برتر
۳. معرفی جهت استقرار تیم های برتر در مراکز رشد
۴. معرفی سرمایه گذار برای طرح های کسب و کار
۵. اخذ مشورت و دریافت تجربیات بزرگان حوزه کارآفرینی و فناوری اطلاعات و گردشگری

*** تیم برگزیده، عضو انجمن نخبگان کارآفرینی ایران خواهد شد

برای اطلاعات بیشتر و شرکت در این رویداد کارآفرینی به وبسایت استارتاپ ویکند گردشگری تهران به آدرس زیر بروید:

https://goo.gl/tKA6y5

 من هم به عنوان داور این رویداد همراه شما خواهم بود.

 

 

استارتاپ ویکند گردشگری تهران

خانم‌ها به این مقاصد سفر نکنند!

هرازگاهی در پی حوادث مختلف، از سوی وزارت امور خارجه کشورها اخطارهایی برای آگاهی شهروندانشان درباره سفر به مناطق مختلف جهان داده می‌شود. این اخطارها می‌تواند به دلایل امنیتی، امکان بروز فعالیت‌های خشونت‌آمیز در برخی کشورها یا بروز حوادث تروریستی و موارد دیگری همچون کودتا و جنگ‌های داخلی صادر شود. به گزارش «فوربس»، آخرین اخطارها در این مورد را مدتی پیش ایالات‌متحده برای سفر به مکزیک در پی مرگ زنی در یک تفریحگاه در آن کشور صادر کرد. با این حال دامنه بروز خشونت در کشورهای زیادی گسترش یافته است و همین مساله می‌تواند دامنگیر توریسم و برخی از گردشگران به‌خصوص زنانی که به صورت انفرادی سفر می‌کنند، شود. شرکت‌های «مسافران زن انفرادی» و سایت Trip.com اخیرا دست به انتشار فهرستی از ۱۰ مقصد که بیشترین خطرات را برای زنان گردشگر دارند، زده‌اند. مصر، مراکش، جامائیکا، هند، پرو، باهاماس، کلمبیا، اکوادور، ترکیه و گوآتمالا این ده کشور هستند. براساس تحقیقات این سایت از کاربران، این فهرست جمع‌آوری شده است که به معنای نوعی احتیاط کردن در این سفرها است.

 

مصر؛ خطرناک‌ترین

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

چرا مصر تا این اندازه خطرناک است؟ این سرزمین در صدر فهرست Trip.com قرار گرفته و وزارت امورخارجه ایالات‌متحده آمریکا یک هشدار شدید برای سفر به این کشور صادر کرده است: «تعدادی از گروه‌های تروریستی از جمله داعش مرتکب چندین حمله مرگبار در مصر شده‌اند و مقامات دولتی و نیروهای امنیتی، سالن‌های عمومی، سایت‌های گردشگری، هواپیمایی این کشور و سایر انواع وسایل حمل و نقل عمومی و ساختمان‌های دیپلماتیک را هدف گرفته‌اند.» با این وجود مصر مقصدی بسیار جذاب است اما توصیه نمی‌شود که به‌تنهایی به آن سفر صورت گیرد. براساس گزارش Trip.com مصری‌ها می‌توانند بسیار مهمان‌نواز باشند. امتیاز این کشور از یک تا ۱۰، ۵/ ۵ است که پایین‌ترین میزان بوده و حاکی از ریسک موجود در این کشور است.

این گزارش تاکید کرده که حتی در کشورهایی که مشکلات سیاسی یا معضلاتی در مورد خشونت دارند، خطر ۱۰۰ درصد نیست. این موارد قطعا موجب نگرانی می‌شوند اما این لزوما به معنی کنسل کردن سفر نیست.  برخی زنان در این وب‌سایت معتبر اظهار کرده‌اند که ممکن است مردان مصری به‌خصوص در بازارهای شلوغ، حالات تهاجمی داشته باشند. همچنین بنابر اظهارات کاربران بهتر است هنجارهای مربوط به پوشش‌های محلی در مصر مورد احترام قرار گیرد. همچنین برخی افراد ترجیح می‌دهند به جای سفر انفرادی، حداقل در آغاز سفر خود در تورهای گروهی کوچک باشند. این کار به کمتر شدن چالش‌ها کمک می‌کند. در صورت استفاده از مترو، قرار گرفتن در بخش زنان و استفاده از «اوبر» به عنوان تاکسی نیز از سوی زنانی که به مصر سفر کرده‌اند، توصیه شده است.

 

مراکش؛ به زنان اعتماد کنید

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

مراکش، این کشور شمال آفریقا، نیز در رده دوم فهرست خطرناک‌ترین مقاصد سفر انفرادی برای زنان قرار گرفته است. براساس گزارش‌های وزارت امورخارجه ایالات‌متحده، در این سرزمین خطرات بالقوه زیادی برای خشونت تروریست‌ها علیه شهروندان آمریکایی وجود دارد. همچنین در مورد جرایمی همچون جیب‌بری، تکدی‌گری تهاجمی، کیف‌قاپی و دزدی‌های خیابانی نیز دغدغه‌های زیادی به‌ویژه در شهرهای بزرگ و مناطق پرتردد گردشگری وجود دارد.  پوشش در این کشور مساله مهمی است و تنوع گسترده‌ای در این کشور مشاهده می‌شود. با این حال توصیه می‌شود تا حدودی پوشش سفر به این کشورها مناسب باشد و از پوشیدن برخی لباس‌ها اجتناب شود.

به‌طور کلی راه‌های پیشگیری از مورد خشونت و سرقت قرار گرفتن در مراکش نیز مانند سایر کشورها است؛ جلوگیری از در معرض دید قرار دادن اشیای باارزش، هدفمند حرکت کردن و برخی موارد دیگر. در بعضی موارد بهترین راه بی‌اعتنایی نسبت به اشخاص و ادامه مسیر است. آنهایی که به این کشورها سفر کرده‌اند، توصیه می‌کنند اگر احساس خطر کردید، نزدیک‌ترین پلیس را پیدا کنید و رویداد موردنظر را گزارش دهید. همچنین اگر گم شدید از مردمی که در خیابان می‌بینید آدرس نپرسید، به مغازه‌ای بروید یا از یک زن سوال کنید. به اعتقاد این افراد، مردان جوان انگیزه‌هایی برای دریافت پول دارند اما زنان یا مغازه‌داران چنین انگیزه‌ای ندارند. همچنین بهتر است برخی عبارات عربی را یاد بگیرید زیرا اگر از شهر خارج شوید بیش از زبان‌هایی مانند فرانسوی به کارتان می‌آید. با این حال عبارات پایه فرانسوی نیز ارزش یادگیری برای سفر به این کشور دارد.

 

جامائیکا؛ تفریحگاه‌های ناامن

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

علت خطرناک بودن جامائیکا این است که تفریحگاه‌های محبوب آن عمدتا ایمنی چندانی ندارند. در واقع به نظر می‌رسد براساس گزارش‌های موجود، در سراسر جامائیکا جرائم خشونت‌بار یکی از مسائل جدی است؛ به‌ویژه در کینگستون و خلیج‌مونته‌گو. براساس این گزارش، گردشگران حتی در تفریحگاه‌های امن نیز بهتر است مراقب باشند. سفارت آمریکا در این کشور بیش از ۱۲ مورد حملات جنسی علیه آمریکایی‌هایی که در ۱۲ ماه گذشته به این کشور سفر کرده‌اند، دریافت کرده است. بیشتر این حوادث نیز در تفریحگاه‌های عمومی رخ داده‌اند و اغلب هم توسط کارکنان این تفریحگاه‌ها انجام شده است.

 

هند؛ محبوب اما خطرناک

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

هند با وجودی که یکی از مقاصد محبوب برای سفرهای انفرادی زنان محسوب می‌شود، یکی از خطرناک‌ترین مقاصد نیز هست. با این حال این کشور حملات تروریستی را که می‌تواند جان اتباع کشورهای دیگر را تهدید کند، تجربه می‌کند. حملات گذشته مکان‌های عمومی مانند هتل‌های مجلل و برخی دیگر از هتل‌ها، قطارها، ایستگاه‌های قطار، بازارها، سینماها، مساجد و رستوران‌ها را در شهرهای بزرگ و مناطق شهرنشین مورد هدف قرار داده بودند. این حملات در طول ساعات اوج شلوغی در بازارها و سایر مناطق رخ داده بودند؛ اما می‌توانند در جاهای دیگری نیز به‌وقوع بپیوندند.

نکات امنیتی ویژه‌ای در مورد هند عنوان می‌شود. کارشناسان توصیه می‌کنند با چشم‌های باز به این کشور سفر کنید. حتی با وجود داشتن یک همراه، حملات جنسی مساله‌ای جدی و ممکن است. پوشش مناسب با هنجارهای آن کشور را رعایت و حتی می‌توانید پس از ورود از پوشش هندی استفاده کنید. روزهای خود را زودتر آغاز کنید و به پایان ببرید تا به شب برنخورید. اگر از قطار استفاده می‌کنید، بلیت‌های قطار بالاترین کلاس ممکن را بخرید و از گزینه‌های حمل‌ونقل مخصوص بانوان در شهرهایی مانند دهلی استفاده کنید. در خیابان‌های شهر تنها قدم نزنید و در شهرهای کوچک‌تر همراه مرد با خود داشته باشید.  با این حال ممکن است این موارد به اندازه کافی احتیاط نیاورند. مناطقی مانند کرالا و شهرهایی مانند گجرات، پنجاب و کلکته نسبتا امن هستند. مهمانخانه‌هایی که به عنوان کسب‌وکار خانوادگی اداره می‌شوند می‌توانند مراکزی دوست‌ داشتنی برای اقامت باشند.

 

پرو؛ خطرناک‌ترین در آمریکای جنوبی

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

این کشور به‌دلیل سرقت‌های مسلحانه، آدم‌ربایی، سرقت خودرو، دزدی‌های کوچک و کلاهبرداری در زمینه کارت‌های اعتباری، خطرناک‌ترین کشور آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. پرو به‌دلیل وجود مائوچوپیچو، از بقایای تمدن اینکا، معروف است. این گزارش پیشنهاد می‌کند که نکات امنیتی در این کشور رعایت شود. برای مثال توصیه می‌شود گردشگران از اوبر یا تاکسی به جای استفاده از وسایل نقلیه استفاده کنند؛ اگر می‌توانند اسپانیایی صحبت کنند؛ پس از تاریک شدن هوا بهتر است بیرون نباشند؛ از نشان دادن دارایی‌های ارزشمند خود بپرهیزند. از بلیت‌های اتوبوس ارزان استفاده نکنند؛ زیرا شرکت‌های ارزان هرگز امنیت کافی را ندارند و این منطقه برای رانندگی بسیار بدنام است. همچنین گردشگران بهتر است تنها مقداری پول نقد با خود داشته باشند که در طول روز به آن نیاز دارند و کارت‌های اعتباری و پول‌های دیگر خود را در هتل جا بگذارند.

 

باهاماس؛ مقصدی با تهدیدات جنایی

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

دلیل خطرات باهاماس برای بسیاری از گردشگرانی که در تعطیلات به آنجا می‌روند، نامفهوم است. با این حال شواهد جدید نشان می‌دهد در برخی جزایر آن میزان تهدیدات جنایی شامل دزدی مسلحانه و حملات جنسی زیاد است. میزان جرائم در این کشور در سال‌های اخیر افزایش یافته است. طبق گزارش سال ۲۰۱۲ سازمان ملل، این کشور یکی از بالاترین رده‌های وقوع حملات جنسی در حوزه دریای کارائیب را داشته که حتی برخی از آنها در طول روز اتفاق افتاده است. گردشگران برای حفظ امنیت خود در باهاماس، بهتر است در مناطق و تفریحگاه‌های پرجمعیت بمانند. به‌طور کلی امنیت تفریحگاه‌ها در این کشور پایین و بهتر است حتی مراقب خوراک و آشامیدنی‌ها باشید.

 

کلمبیا؛ بی‌نظیر اما ناامن

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

کلمبیا می‌تواند تجربه‌ای بی‌نظیر باشد؛ با این حال خطراتی مانند خشونت به‌دلیل ناآرامی‌های داخلی و قاچاق مواد مخدر، جنایت و آدم‌ربایی وجود دارد که می‌تواند در مناطق شهری و روستایی رخ دهد. از نکات امنیتی مهم در این کشور می‌توان به این موارد اشاره کرد؛ برای عبور و مرور از تاکسی استفاده کنید، از تنها پیاده‌روی کردن در شب بپرهیزید، اتوبوس‌های شبانه گزینه خوبی برای نقل و انتقال در شب هستند اما باید از موارد گران‌تر که ایمن‌تر و راحت‌تر هستند استفاده کرد.

 

اکوادور؛ نسبتا امن

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

بیشتر زنانی که به اکوادور سفر کرده‌اند معتقدند این کشور در مقایسه با سایر مقاصد این فهرست نسبتا امن است و در آن افراد دوستانه و طرفدار توریسم به نظر می‌رسند. با این حال برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که جرائمی همچون جیب‌بری، سرقت، دزدی از اتاق هتل‌ها، آدم‌ربایی، حملات جنسی و تجاوز به عنوان معضلات بزرگی در این کشور وجود دارند. اما به هر روی گردشگران باید مراقب دارایی‌های ارزشمند خود باشند. از سوی دیگر، وضعیت سرویس‌های بهداشتی در این کشور مناسب نیست و گردشگران بهتر است در محلات مناسب اقامت کنند و بعد از تاریکی بسیار مراقب باشند.

 

ترکیه؛ نگرانی از بی‌ثباتی

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

ترکیه بی‌ثباتی سیاسی قابل ملاحظه‌ای را در طول سال گذشته تجربه کرده و به همین دلیل مهم است پیش از سفر از اوضاع آن مطمئن شد. هشدارهای وزارتخانه‌های خارجه کشورهای مختلف به‌دلیل کشته شدن تعدادی از گردشگران در حملات تروریستی شامل تیراندازی، بمب‌گذاری انتحاری و مواردی از این قبیل در مناطق توریستی و فضاهای عمومی و جشن‌های خصوصی، رویدادهای ورزشی و… می‌شود که منجر به مرگ صدها نفر در ترکیه شده است.  براساس گزارش کاربران وب‌سایت Trip.com این حملات، تقریبا رایجند و باید مراقب بود. پوشش محافظه‌کارانه در مناطق کمتر شهرنشین مهم است. در همین حال گردشگران باید از مغازه‌داران عصبانی و رستوران‌دارانی که حالت تهاجمی دارند، دوری کنند و به راه خود ادامه دهند.

 

گوآتمالا؛ جرائم خشونت‌آمیز

10 مقصد خطرناک برای گردشگران زن

گوآتمالا به‌دلیل بالا بودن تهدید جرائم خشونت‌آمیز مقصدی خطرناک ذکر شده است. مجرمان این کشور ممکن است این تصور را داشته باشند که شهروندان برخی کشورها و خویشاوندان آنها پول بیشتری نسبت به متوسط گوآتمالایی‌ها دارند و اقدام به تهدید آنها کنند. بهتر است در این کشور شب‌ها از تاکسی استفاده کرد؛ آن هم تاکسی که از سوی رستوران یا هتل گرفته شده باشد. اگر برای رفتن از شهری به شهر دیگر از یک تور استفاده کنید بهتر است. به گردشگران در این کشور توصیه می‌شود دارایی‌های ارزشمند خود را پنهان کنند و نیز مقداری اسپانیایی یاد بگیرند که در صورت لزوم از آن استفاده کنند. براساس این گزارش، علاوه‌بر این ۱۰ مقصد، مکزیک نیز که رکورد جذب ۳۵ میلیون گردشگر خارجی را در سال ۲۰۱۶ داشته، ممکن است با پیامدهای ناشی از مرگ و میر گردشگران روبه‌رو شود. با این حال این کشور نفتی که تلاش‌هایی برای رونق گردشگری خود انجام داده است، توانسته با مدیریت خشونت در برخی موارد شاهد شکوفایی هرچه بیشتر این صنعت در کشورش باشد.

 

 

 

 

 

 

توصیه‌های امنیتی

علاوه‌بر این موارد، وب‌سایت Trip.com نکاتی را برای امنیت گردشگران صرف‌نظر از مقصد پیش رو مطرح کرده است. این وب‌سایت توصیه کرده که همیشه از غرایزتان پیروی کنید. اگر احساس می‌کنید بهتر است در جایی اقامت چندانی نداشته باشید، این کار را بکنید؛ خواه تاکسی باشد یا محل اقامت. بهتر است احمق یا گستاخ به نظر برسید تا اینکه در دردسری واقعی گرفتار شوید. علاوه‌بر این به زنان دیگر نگاه کنید. به زنان محلی یا گروه‌های شامل مردان و زنان بپیوندید. در مورد مقامات محلی چندان مطمئن نباشید زیرا ممکن است برخی از آنها فاسد باشند؛ در عوض از سفارت یا کنسولگری خود کمک بخواهید. از خودتان مراقبت کنید. محافظه‌کار باشید. هر چه کشوری که به آن رفته‌اید محافظه‌کارتر باشد، شما نیز باید بیشتر محافظه‌کار باشید. اگر توجه افراد را به خود جلب نکنید، می‌توانید بر تجاربی متمرکز شوید که این سفر را برای شما ارزشمند می‌کند. هر جا می‌روید مراقب باشید و به خاطر داشته باشید هیچ جایی ۱۰۰ درصد ایمن یا خطرناک نیست. مهم این است که راحت باشید. بهتر است از برخی ترس‌های بی‌مورد خود خلاص شوید؛ خواه سفری انفرادی به پاریس باشد یا بنگلادش.

?مترجم : امیر شاملویی

۶ راز که باید درباره صندلی هواپیما بدانید

از بین تمام چیزهایی که می‌تواند موجب آزار مسافران بشود، راحت نبودن صندلی یا کمبود امکانات آن در صدر لیست قرار دارد. چارلز شومر، کسی که سال‌ها برای تنظیم سایز صندلی‌ها تلاش کرد و شکست خورد، می‌گوید: «بیشترین شکایتی که از مسافران می‌شنوم درباره‌ جایی پای تنگ و صندلی‌های کوچک است». اما وقتی به صندلی‌ اصلی می‌رسیم، ممکن است منتقدان گروه اشتباهی را سرزنش کنند. کنت کریور، مدیر گروه تجربی ساخت کابین برای هواپیماهای غول‌پیکر می‌گوید: «بزرگ‌ترین افسانه‌ای که بین مردم جریان دارد این است که بوئینگ و بقیه رقیب‌هایش صندلی‌ها را می‌سازند.» اما در واقعیت چه کسی مسوول است؟  اکثر مشتری‌ها از این موضوع آگاه نیستند، اما در حقیقت تهیه‌کنندگانی مثل شرکت هوایی بی/ ای یا زودیاک سالانه هزاران صندلی تولید می‌کنند. تصمیماتی که آنها در زمینه طراحی صندلی‌ها می‌گیرند، می‌تواند تفاوت میان یک سفر لذت‌بخش یا یک سفر سخت و خسته‌کننده را رقم بزند. در ادامه چیزهایی را می‌خوانید که ممکن است از آنها آگاه نباشید.

✅صندلی‌های هواپیما بیشتر از چیزی که به‌نظر می‌رسند پیچیده هستند و ممکن است ۵ سال تا ارائه‌ مدل جدید به بازار طول بکشد؛

شرکت‌های تولیدکننده مدل‌های جدید ارائه می‌کنند و میزان اهمیت صندلی را به مشتریان خود یادآور می‌شوند. خطوط هواپیمایی هم به‌طور طبیعی خواهان امتحان و آزمایش کردن هستند. آنها حاضرند ماه‌ها برنامه‌های آزمایشی تولیدکننده‌ها را رهبری و اجرا کنند. خطوط هواپیمایی بزرگ اغلب صدها داوطلب را از طریق آگهی اینترنتی یا تبلیغ فردی استخدام و در هتل‌ها یا انبارهای صنعتی گردآوری می‌کنند. این کار همیشه محرمانه انجام می‌شود. هشت ناحیه مختلف بدن داوطلب‌ها باید با مقیاس‌های اندازه‌گیری مشخص بررسی شوند؛ از جمله «پهنای نشیمنگاه» و «فاصله نمشیمنگاه تا زانو». خطوط هوایی در نظر دارند محدوده‌ای را به‌عنوان «انواع مختلف فیزیک بدنی» مشخص کنند. از آن به بعد تمرکز موضوعات روی یک صندلی ساده قرار داده می‌شود تا مشخص شود ساعت‌ها نشستن چگونه است.

مدل‌های مختلف صندلی قبل از نمره دادن، با مقدار زیادی از معیارها امتحان می‌شوند. این معیارها بر اساس لیست خواسته‌های مشتریان تنظیم می‌شود. در بین معیارهایی که برای ارزیابی راحتی و رضایت در نظر می‌گیرند می‌شود به چند مورد اشاره کرد؛ حجم صندلی، پهنای صندلی، پشتی صندلی، فضای زانو یا فضای بین دو صندلی، استراحتگاه کمر، ارتفاع صندلی، حالت خواب صندلی و صفحه ویدئویی جلوی صندلی. با این حال این بررسی‌ها هنوز دقیق نیست. بعضی وقت‌ها یک صندلی که در آزمایش‌ها نمره بالا گرفته، زمان پرواز و در ارتفاع ۳۵ هزار پایی شکست می‌خورد.  خط هوایی کاتای پاسیفیک این درس را به باقی خطوط هوایی آموزش داد؛ زمانی که سال ۲۰۱۰ بعد از شکایت‌ها مجبور شد هزاران صندلی جدیدی را که از شرکت بی/ ای خریداری کرده بود تعویض کند.

 

✅اولین مشتریان بدترین شرایط را داشته‌اند؛

دوست داریم تصور کنیم که پرواز قبلا بسیار راحت‌تر بوده است. اما صندلی‌های کنونی در مقابل صندلی‌های اولیه مثل صندلی‌های کلاس بالا (فِرست کلاس) هستند. اولین صندلی‌های هوایی که برای نخستین بار در سال ۱۹۱۹ و در هواپیمای دو باله‌ لاوسن معرفی و استفاده شد، از ترکه‌ چوبی ساخته شده بود. یک دهه بعد فوکر اِف-۳۲ صندلی‌هایی داشت که تخت می‌شد و نسبتا راحت‌تر بود اما متاسفانه لایه‌ رویی صندلی‌ها از پوست سوسمار پوشیده شده بود!  اوضاع از زمانی شروع به تغییر کرد که خطوط هوایی برای اولین بار جایِ خواب (تختخواب) و صندلی‌های شیک را معرفی کردند؛ برای مثال صندلی‌های خم‌شونده و مناسب خواب که برای اولین بار سال ۱۹۴۹ و در هواپیمای panam استفاده شد. اما تختخواب‌ها تا سال ۱۹۷۰ و همزمان با مجهزتر شدن هواپیماها جمع‌آوری شدند و تقریبا یک دهه طول کشید تا خطوط هواپیمایی بریتانیایی در سال ۱۹۹۶ صندلی‌های خم‌شونده و مناسب خواب را به کلاس بالا (فِرست کلاس) برگردانند. قاب‌های آلومینیومی اولیه که برای صندلی‌ها در نظر گرفته شده بود در سال‌های دهه ۱۹۵۰ معرفی شدند. خوب یا بد، طراحی اولیه تغییر زیادی نکرده بود.

 

✅اهمیت زمان؛

با توجه به اینکه جت‌ها فواصل طولانی‌تری را طی می‌کنند و پروازهایی نزدیک به ۲۰ ساعت را انجام می‌دهند، خطوط هوایی انگیزه‌ خیلی بیشتری برای بهتر کردن صندلی‌هایشان دارند؛ حتی صندلی‌هایی که قیمت بلیت بسیار ارزانی دارند. اما مدت زمان همه پروازها یکسان نیست. جنیفر کوتس کلی، مدیر موسسه مشاوره جی.کلی و نویسنده کتاب «جِت‌لاینر کبینز» می‌گوید: «مدت زمانی که طول می‌کشد تا وضعیت صندلی واقعا برای مسافر اهمیت پیدا کند، ۶ ساعت است.» در نتیجه، خطوط هوایی متوجه شده‌اند که برای پروازهای ۱۰ ساعت به بالا، مسافران حاضرند صدها یا حتی هزارها دلار برای یک صندلی بهتر هزینه کنند. اما موضوع اصلی این روزها، کلاس تجاری هواپیما است. این کلاس در هواپیما با چند ردیف صندلی شروع به‌کار کرد. اما حالا صندلی‌های کلاس اقتصادی از صندلی‌های کلاس بالا (فرست کلاس) هواپیماهای دهه ۷۰ راحت‌تر است. صندلی‌های خم شونده و تخت‌شو در این کلاس بسیار مرسوم است.

 

✅هزینه پرداختی برای یک صندلی به نظرتان زیاد است؟

یک صندلی معمولی و ساده در هواپیما چیزی حدود ۲ هزار یا ۳ هزار دلار قیمت دارد و قیمت‌ باقی صندلی‌ها (با توجه به مدل و کیفیت) بالاتر می‌رود. اما این تازه ابتدای هزینه‌های شرکت هواپیمایی است. هر مقداری که به وزن کلی هواپیما اضافه می‌شود، هزینه‌های پرواز را بیشتر و بیشتر می‌کند. یکی از کارمندان سابق شرکت لوفت‌هانزا که در یکی از پروژه‌های عظیم این شرکت که خریداری ۷ هزار صندلی مدل جدید بود، مشارکت داشت، در این باره می‌گوید: «نباید مقدار سوختی که برای هربار بلند شدن از زمین مصرف می‌شود را فراموش کنید.» رنج قیمت صندلی‌های جلویی هواپیما می‌تواند از ۳۰ هزار دلار تا ۸۰ هزار دلار باشد؛ تقریبا هم‌قیمت یک مرسدس بنز سی-کلاس. خطوط هوایی امارات، اتحاد و قطر از این نوع صندلی استفاده می‌کنند و کابین‌های هواپیماهایشان گنجایش قرارگیری ۶ عدد از این صندلی‌ها را دارد.

 

✅صندلی‌های هواپیما به‌طور شگفت‌انگیزی بادوام است؛

صندلی‌های هواپیما هم مثل همتایان‌شان در اتومبیل‌ها قبل از نصب در هواپیما، باید تصادفات شدید و سخت را در محیط آزمایشگاهی پشت سر بگذارند. هرچیزی که نوآوری داشته باشد، نیاز به امنیت و حفاظت بیشتری دارد. برای مثال خط هوایی نیوزیلند یک مدل صندلی به هواپیماهای خود اضافه کرد که تبدیل به یک تخت دو نفره می‌شد. اما زمانی که متوجه شدند امنیت کمربندها برای چنین چینش و شرایط غیرمعمولی مناسب نیست، مجبور شدند تأخیرهای زیادی را برای حل این مشکل ایجاد کنند. قوانین دولتی در زمینه مقاومت در تصادفات که تقریبا ۱۰ سال پیش نوشته و تکمیل شده است، می‌گوید که تمام صندلی‌ها باید توانایی تحمل نیروی برخورد ۱۶G را داشته باشند؛ به عبارت دیگر باید توانایی تحمل نیرویی معادل ۱۶ برابر کشش جاذبه را داشته باشند که این مقدار تقریبا دو برابر نیرویِ ۹G است که جزو ملزومات قانون قبلی بود. تغییر در این موضوع بعد از اتفاق افتادن سوانح بسیاری صورت گرفت که در آنها صندلی هواپیما از جای خود کنده و جدا شد.

 

✅صندلی‌های فوق‌العاده تنگ هواپیماها؛

آیا این حقیقت دارد که صندلی‌ها در حال کوچک‌تر شدن هستند؟ بستگی دارد از چه کسی بپرسید! همان‌طور که تمام منتقدان می‌گویند، این درست است که فاصله بین صندلی‌ها در حال کم شدن است. مقدار فاصله استاندارد قبلی که ۱۷ و ۱۸ اینچ بود و مربوط می‌شد به قبل از سال ۱۹۸۰ به ۵/ ۱۶ اینچ رسیده است اما باز هم این فاصله در بین خطوط هواپیمایی و مدل هواپیما متفاوت است.  بر اساس همین روش، خطوط هواپیمایی مثل بریتیش ایرویز در حال اضافه کردن یک صندلی به هر ردیف بخش معمولی هواپیما هستند. خط هواپیمایی امارات حتی در حال کار برای اضافه کردن ردیف‌های ۱۱تایی صندلی به هواپیماهایی است که کابین A380 دارند. فضای پا که بر اساس فاصله بین دو نقطه مشابه در دو صندلی پشت به پشت مشخص می‌شود در حال کاهش است. مقدار این فضا از ۳۵ اینچ که مربوط به قبل از ۱۹۸۰ است به ۳۱ اینچ کاهش یافته. اما خطوط هواپیمایی برای این مورد پاسخ دارند. آ‌نها می‌گویند صندلی‌های جدید سیم‌لاین نیاز به فضای پای زیادی ندارند؛ اما تا حدودی ‌می‌شود گفت که دوباره یک یا کمی بیشتر از یک اینچ را به فضای پا اضافه کرده‌اند.

?مترجم : امیررضا فخاریان